De nota Varen in Amsterdam heeft bepaald dat de exploitatievergunningen, die het recht geven boten langer dan 14 meter te verhuren, periodiek moeten worden herverdeeld. Het doel is nieuwe ondernemers toegang bieden tot de rondvaartbranche. De op 28 april 2015 door PPRC aanbevolen methodiek zet honderden banen op de tocht.
Professor Telgen (PPRC), die in opdracht van Waternet de Eindrapportage verdeling vergunningen rondvaart Amsterdam publiceerde, schrijft een methode voor waarbij alle bestaande vergunningen worden ingetrokken en opnieuw worden uitgegeven op basis van een aantal vooraf bepaalde criteria. Of een ondernemer voldoet aan de gestelde criteria is ter beoordeling van Waternet, de uitvoerende organisatie van de gemeente Amsterdam. De herverdeling vindt volgens de planning plaats in 2015 en de nieuwe vergunningen zijn vanaf 2020 geldig voor een periode van 10 jaar, waarna de vergunning opnieuw worden herverdeeld.
De rondvaart is een belangrijke sector in Amsterdam. Jaarlijks worden met de huidige vloot ruim 3,5 miljoen passagiers vervoerd. In 2011 bood de branche, na een stabiele groei van zo’n 7% per jaar, werk aan ruim 1.000 mensen en zijn honderden kleine ondernemers afhankelijk van de branche omdat ze als toeleverancier optreden. Naar schatting is het aantal arbeidsplaatsen inmiddels opgelopen tot ruim 1.300. Het is dan ook bizar dat er nergens wordt gerept over een vangnet voor de honderden medewerkers die met de herverdeling van vergunningen hun baan dreigen te verliezen.
In het model van professor Telgen moet de werkgever inschrijven op een vergunning teneinde zijn exploitatie voort te kunnen zetten en de daarmee gemoeide banen in stand te houden. Een bestaande exploitant is gebonden aan de specificaties van zijn huidige vaartuig(en). Een nieuwe ondernemer kan zijn plan vrijelijk afstemmen op de criteria waarop zal worden getoetst en heeft daarmee, hoewel het plan slechts fictief en onbewezen is, een voordeel.
Het valt te verwachten dat veel exploitatievergunningen overgaan van bestaande naar nieuwe bedrijven. Kleine verhuurders met één of enkele boten en waar de ‘grote boot’ al snel meer dan 50% van de omzet uitmaakt gaan bij verlies van deze omzet onvermijdelijk failliet met als gevolg dat hun personeel op straat komt te staan. Bedrijven waarvan de vloot per 2020 wordt gereduceerd, en tengevolge het beleid ook niet kan groeien, zullen in de aanloop naar 2020 alleen nog flexibel personeel aannemen. De medewerkers met uitzicht op een vaste aanstelling zien deze mogelijkheid aan hun neus voorbij gaan. Het per 2020 overtollig geworden personeel zal worden ontslagen. De nieuwe rederijen bieden geen soelaas want hun bedrijfszekerheid reikt niet verder dan tien jaar en zullen, gezien de tijdelijkheid van de onderneming, werken met tijdelijk personeel. De toeleveranciers moeten maar zien of zij ook met de nieuwe bedrijven in zee kunnen en ook daar staan de banen op de tocht.
De gemeente wil vergunningen herverdelen maar negeert de consequenties, honderden banen lopen het gevaar te verdwijnen, maar geen haan die er naar kraait.